kadın yalnızlığı vs erkek yalnızlığı

• bahsedilen iki olgunun bırakın aynı olması, benzer olduğunun iddiası bile gerçeklikten uzak. ortalama bir erkeğin yaşadığı ıssızlığı ortalama bir kadının anlama ihtimali olduğunu düşünmüyorum. ve bu demek değil ki kadınların hayatları çok kolay, hepsi gününü gün ediyor, sosyal kelebekler vb... konuya kıyas noktasından bakmamak lazım.
  
  kadınların sırf ve sadece kadın oldukları için hayatlarında aldıkları bir ilgi var. ha mesaj atanı beğenmezsin, tipler bakışlar kötü niyetlidir hoşuna gitmez ya da daha temel bir noktadan değer görmüyor hissedersin. fakat bunların hiçbirisi bu seçeneklerin cebinde olduğunu değiştirmez. sen tetiklediğinde başlayacak iletişim ve bir takım olasılıkların uzakta orada durduğunu bilmek bile içten içe bir güven kaynağıdır. örneğin, kişinin bir dışarı çıkıp kafamı dağıtayım eğleneyim istediğinde yaşayacağı senaryolar bambaşka. sosyal irtibat içerisindeki bariyerler bambaşka. ortalama bir kadının doğum gününü kaç kişi kutluyor, ortalama bir erkeğin doğum gününü kaç kişi kutluyor?
  
  hadi karşı cinsi bir kenara bırakalım, erkekler derdini tasasını içinde yaşıyor. ağladığı anların ne kadarında tek başınadır? duygusal zeka eksikliği, zayıf görünmeme arzusu, toplumun giydirdiği gömlek... her neye pay biçiliyorsa, özellikle orta yaştan sonra ruhu köreltmeye başlıyor. artık yepyeni normlara sahip oluyorsun.
  
  dolayısıyla aynı ligde değiliz.
• kadınlar, erkeklerin yaşadığı yalnızlığın %1'ini yaşasa kafasına sıkar.
• bilmişler, yaşam koçları çağı bir yana, tesadüfi olarak kafana göre birine rast gelemiyorsan, yalnızsın zaten. ne kadın gibi kadın, ne erkek olması gerektiği kadar inovatif erkek olmayı başarabiliyor. karakter olarak da ayırt edemediğinden tek tip iğreniyorsun bir yerden sonra insanlardan.
  
  birilerinin reels videosunu sağa sola atarken, mide bulantısı geçiriyorsan.
  
  bingo. senin gibi emin ol birileri de var bu hayatta.
  
  denk gelemiyoruz. hepsi bu.
• mukayese edilmesi mümkün olmayan iki durumdur.
  
  müstesna durumlar hariç olmak üzere kadınlar yalnız kalmayı tercih ettikleri için geçici bir süre yalnız kalırlar..
  
  erkekler ise doğuştan yalnız kalmaya çok fazla meyillidir. bu makus talihi değiştirmek için güçlü olmaları ve bu gaye uğruna çaba göstermeleri icap eder.
• kadın yalnızlığı fenadır, ilgiye boğulur da boğulduğunun farkına varamaz. kendine gösterilen ilginin köpeği olur da kendi olamaz.
• kadın pek yalnız kalmaz da erkek ölene kadar yalnızdır.
• erkek yalnızlığının %10'unu çekseler kafalarına sıkarlar.
• kadın yalnız kalmaz.
  erkekler içinse sıradan her zamanki bir olgudur.
• kadına gösterilen ilginin büyük çoğunluğu ondan faydalanmak üzere de olsa hemen her şartta kendi çevresini şekillendirip, yalnızlıktan uzak durabilmesi erkeğe göre onlarca kat daha kolaydır. hatta çoğu durumda kendisinden faydalanmayı planlayanı tabiri caizse köpeği yapabilir, yine de istisnalar dışında en azından uzun süre yalnız kalmaz.
  
  erkekse yalnız kalmamak için çok büyük çaba sarfetmek, fedakarlıklar yapmak zorundadır. genelde de eline yüzüne bulaştırır sonunda yine yalnız kalan o olur.
  
  tabii bunu açıklamak zorunda olmak saçma ama şunu da yazayım yine, yazdıklarım tamamen her erkek ve her kadın için elbette geçerli değil ama durum aşağı yukarı budur.
  
  bana kalırsa da yalnızlık insanın kendi seçimi olmalıdır, hiçbir şartta yalnızlaştırıldığınızı hissetmemelisiniz. hele bu devirde hem de yalnız kalmaktan hoşlanmayan biriyseniz, 3 kuruşluk insanlar yüzünden her şeye küsüp yalnız hissetmeye gerek yok. yalnızlığa mahkum edildiğini düşünen insan hem zihinsel hem ruhsal olarak kendini dibe çekecektir. oysa kendi seçtiğin yalnızlık hem ruhuna hem zihnine iyi gelir ve seni daha da canlı bile tutabilir.
• kadın yalnızlığı tercihtir, erkek yalnızlığı kader