charango

bir ekşi sözlük okur yazarı.
çağa adapte olmayı reddeden bir eski çağ dinazoru.
o gerçek sevgiye inanmak isteyen bir don kişot.
arafta acı çeken bir ruh olarak yaşamın içinde dolanıp duran bir hayalet.
jean paul satre'nin bulantı eserinde ki antoine roquentin'in varoluş karşısında yaşadığı tiksinti hissine benzer hisleri insanlar söz konusu olduğunda hisseden yalnız bir ruh.
gerçek bir ayrık otu.
kendine has melodileri ile dans eden bir küçük su perisi.
tüm yaşam enerjisini oğluna borçlu olan bir anne.
aslında onun bir adı yok, çünkü o sadece hiç kimse...

“bazen rüzgarın saçımı dağıtmasına, yağmurun yüzümü ıslatmasına, birilerinin kalbimi kırmasına izin veririm. sonra; saçımı toplarım, şemsiyemi açarım, kalbimi kapatırım. hepsi bu.”

“sessizce affetmek ve bir daha kimseyle konuşmamayı seçmek ne öfke ne de kırgınlık, kendini koruma eylemidir. gereksiz acılara kapı açmadan, geçmişe ait olanları unutmayı kabul etmektir. basitçe kendin için barışı seçmektir. “