birini anlamak mı daha zor kendini anlatmak mı

• anlamak bana bağlı fakat anlatmak karşıdakinin anlamasına bağlı (ne yazık ki), yani... cevabımı anlatabildim mi? (kıpsss)
• anlaşılmak zor.
• anlayın yormayın beni.. birinin gözünün içine bakıp herşeyi anlasak keşke, olduğu gibi, sinsilik yok, hile yok, yalan yok, gizli saklı yok, bi bakış yetse derdi anlamaya, kelimelere ne kadar hakim de olunsa, onlarla adeta dans da edilse bunu sadece keyiften yapsak.
• maşallah, herkes anlatmayı değil anlamayı seçiyor. peki, o zaman neden herkes anlaşılmamaktan şikâyet ediyor? çünkü anladığını söyleyen ya anlayamamıştır ya da anlamak istememiştir.
  herkes söylendiği kadar anlamaya meraklı olsa, depresyonun köküne kibrit suyu ekilirdi, yalnızlık olmazdı, mutsuzluk olmazdı, en azından mutlu olmak için pollyanna olmaya gerek olmazdı.
  açlıktan bir deri bir kemik çocuk olmazdı filistin'de.. kimse şu veya bu nedenle dışlanmaz, aşağılanmazdı. anlasa, ormanı yakmak yerine, içindeki canlıları ile sevecek vicdanı olurdu. sahile ilk şeritte 20 katlı binayı çıkarken, depremde ölmenin ne olduğunu anlardı, hem hakkı var mıydı böyle bir arsızlığa, düşünürdü..
  anlamak kolay sanılıyor anlaşılan..
  
  insanın anlamak yerine, kendini anlatmaya bayılması bir yana, anlamak, diğerinin iç dünyasına sızmak, bu uğurda kendinden bile vazgeçmek demek..
  ne diyordu pessoa? "anlamak için kendimi yok ettim".. yok olmasanız da yorgunluktur, anlamak..
  anlamak, özveri ister.. sabır ister.. empati ister.. "önce ben!" diyenlerin zamanı 2025'te tüm bu sözcüklerin miadı dolmuştur, sözlükte kalmış nostaljik sözcüklerdir bunlar..
  
  anlamak, edilgen değil, etken bir hâldir. anladıktan sonra aynı insan olamazsınız, anlamamış gibi davranamazsınız. anlamışsanız bir şey yapmanız, bir tavır almanız gerekir. bu yüzden anlamak zordur ve kimsenin işine gelmez.
  çok az kişi anlamanın mutluluğunu duyar.
  "hiç anlamamak, anladığını zannetmekten iyidir". demişti, ta millattan önceden publilius syrus
  umarım bir gün sahiden anlar, anladığını sananlar.