çocuğunuzu hangi sektöre yönlendirirdiniz

• kızımı sanat ve spora yönlendirdim. 9 yaşında cimnastikçi piyanist olacağım diyor . resimde de çok iyi. ne doktor ne mühendis ne akademisyen hiçbiri olsun istemem. stres ve mecburi mesai saatleri ile yorgunluk yaşamasın. sporla bedeni sağlıklı olsun sanat ve müzikle de ruhu ..
• çalışmaya gerek duymayacak bir hayat sağlayamıyorsam çocuk yapmam anasını satayım.
• oğlanı boksa kızı kareteye ikisini de matematiğe
• en orospuçocuğu olan çocuğumu siyasetçi yapardım.. geri kalanını kendileri ayarlasın
• bir partinin gençlik kollarına yazdırdım. önü açık artık. networkü yeter.
• o kadar saçma bir soru ki. çocuk eğitmeyi yapay zeka yönlendirmesi sanıyor insanlar. birçok kişi de hayattaki başarısızlığını veya hırsını çocuğunu at gibi koşturarak çıkarıyor. onlar sizin robotik eseriniz değil.
  
  pedagog eşliğinde testler yapılır, çocuğun ilgi ve yetenekleri keşfedilir, ona göre yönlendirme yapılır. bu sebeple ülkenin tamamı mutsuz. futbola yeteneği varsa futbol oynasın mesela siyasete yonlendirmeyin. gibi gibi anlatabiliyor muyum?
  
  ben çükübiktomun bile ne zaman neye karar vereceğinde bazen sıkıntılar yaşıyorum. toplanıp konuşuyoruz kendisiyle. o bile mesela kendi başına bir birey. kaldı ki çocuk...
• sektörlermiş. son günlerde imalat teknoloji istihdam ahvaline bir baktınız mı? dünya nereye gidiyor biz niye hala betona bulanmış, etrafa bakınıyoruz düşündünüz mü? çakma konkordatoları falan gördünüz mü? geçiniz.
  
  depremdi, taskafa katillerdi, yok tivit attın, yok yan baktın, meyvenin kilosu 700 etin kilosu 1200, vergiler akıldışı, ücretler açlık sınırı altında, mal mülk edinme yatırım yapma şansın yok. ortama bak.
  
  yaşam boyu geçerli becerileri olsun, kendilerini fiziksel olarak da savunabilsinler, kendilerine yetsinler, mutlu olsunlar yeter. bu ortamda bu mümkün mü?
  
  zamanı geldiğinde, araplı kürtlü ayrışmış acaip tekliflerle belli ki çok yakında gelecek, uygar ve güvenli bir ülkeye gidebilmelerini sağlayalım, o bana yeter.
• liseye dek, budaklı meşe odunu terapisi ile 7 dil öğretmeli, sonra da mahalle berberine verip usta olunca ilk gördüğün kuru yük gemisine atarak daha da gelme yiğidim, burada sana mutluluk yok. diyerek kayittan düşmeli. duacın olur, hayırlı evlat olur, çok sever seni.
  
  edit: kiz babasiyim. kizlar felsefe okusun biyoloji fizik okusun. ben bakarim onlara.
• burada ve diğer sosyal mecralarda dönen şu sanayiye ver miti ile ilgili birkaç şey söylemek istiyorum.
  
  ellerinizden öper biri 11 diğeri 13 yaşında iki oğlum var. büyük oğlanda üstün zeka tespit edildi, ona özel sınavlar ve liseler var belki aranızda bilenler vardır. şu an onlardan birine gidiyor. müfredatları biraz farklı. kodlama ve robotik dersler ağırlıklı. bu oğlum aynı zamanda yeşil sahalarda göz dolduruyor. şu an fiziki gelişimi devam ettiği için net olmamakla birlikte güncel mevkisi merkez orta saha. zidane - xavi karışımı bir yetenek setine sahip. antrenörleri kendisinden çok umutlular. adını söylemek istmeeidğim birkaç büyük kulüp resmi sözleşme imzalamak istiyor ancak kararsızız. çünkü memlekette futbol iyiye gitmiyor ve futbolcu olan çocuk genç yaşta parayı görünce sapıtıyor. ben oğlumun sapıtmasını istemiyorum. ölümlü dünya, memlekete faydalı bir genç olsun babasını utandırmasın yeter. benim bu çocuğu kalkıp alaylı bir sektöre vermem anlamsız olur. her insanın karakteri ve hikayesi farklıdır.
  
  küçüğü ise maalesef abisiyle tam bir tezat oluşturuyor. rabbim her şeyi ilkine yükleyip ikincisine bu da kafasına göre takılsın işte demiş sanırım. evlat tabii yine de, kıyamıyoruz. kıyamıyorum daha doğrusu. eşimi kaybedeli 3 sene oluyor. iki yazdır sanayide aynı dükkana aynı ustanın yanına veriyorum bu oğlanı. toplam 6 ayda öğrenebildiği tek şey: arabanın suyunu doldurabilmek. şimdi 7/24 gözlemleyemediğim içim usta mı kasti öğretmiyor yoksa çocuk mu isteksiz tam emin olamıyorum. ortamdaki diğer insanlar tarafından zorbalanması da cabası. ben ustaların iyi niyetli olmadıklarını düşünüyorum. kasti olarak hemen öğretmiyorlar. bunu başka çocuklardan da işittim. bugün sıfırdan bir tamirci dükkanı açmanın maliyeti de yaklaşık 5 milyon tl civarıymış. yani sanayide çırak olarak başlayıp da bir noktaya gelmek çok zor. sanayi mevzusu eğer babadan bir dükkan varsa mantıklı, yoksa yok. ben istesem bu çocuğa dükkan şekli yaparım ama kendisine güvenemiyorum. doğan çocuk bpkundan belli olur derler. bi dükkanı idare etmek kolay mı? ben de geleceği buna göre planlıyorum mecbur. kendi eğlence masraflarımdan kısıp çocukların geleceği için yatırıp yapıyorum. haftada bir date yerine ayda bir date çıkıyorum en basitinden. her şey çocuklarım için.
• muhtemelen makine mühendisligine yonlendiririm. maaşlı çalışan olmaması için makine üretmeyi ve geliştirmeyi öğretirim. yaratıcılıgi ogrenmesi için de bol bol resim cizdiririm a+ birey olur umarım.