heves kırmak için yaratılmış insan

• bundan yüzyıllar önce lise ikiye giden pırıl pırıl bir gençken en büyük hayalim gazeteci olmaktı. muhabirlere özenir, haber spikerlerini hayran hayran izler, sabahlara kadar 32. gün senin, siyaset meydanı benim uykusuz kalır, günde iki gazete okurdum.
  
  bi gün mahallemizde bir çekim oldu, okan bayülgen gelmişti. tabii benim gözüm muhabirlerde. onları görünce öyle heyecanlanmıştım ki bi tanesine heyecanla selam verdim. ben de muhabir olmak istiyorum dedim. ibne bana ne dese beğenirsiniz: “ banane amına koyiyim git intihar et o zaman” üstelik yanımda arkadaşlarım da vardı.
  
  ulan nerden geldi bu aklıma durup dururken bilmiyorum ama inşallah sen intihar etmişsindir orospu çocuğu.
  orda herkes okan bayülgen’i bi saniye görmek için birbirini ezerken seni insan yerine koyup heyecanla yanına gelen gencecik birine insan neden böyle bir cevap verir ki.
  
  böyledir işte bu heves kırıcı tipler. kimisi salak olur, bana rastlayan orospu çoçuğu versiyonuydu.
  
  debe: durup dururken aklıma gelen bu anıyla debeye girdiğim için şaşkınım. gelen/gelecek sorulardan biri “peki gazeteci oldunuz mu?” toplu cevap vereyim maalesef hayır. ama tam da üniversite tercih döneminde bu girdiyle debeye girdiğimden genç arkadaşlarla şu anımı da paylaşmak istiyorum:
  ailenin istemeği bir bölümü tercih etmek:
  (bkz: #167785162)
  arkadaşlar bu hayat sizin! yaş 35 de olsa insanın içinde hâlâ sızı kalıyor. gerçekten benim kadar istekli bir çocuksanız, etrafa kulaklarınızı tıkayın derim.