• elektrik gitti geçen 13 saat. asansör iptal haliyle. apartman merdivenlerini tabanvayla inip çıkmak baya bir nabzımı yükseltti.
  • otobüste geçirdigim panik atak. *
  • sanırım 1990 senesiydi. *

    bilemiyorum. çarpmaktan çok nabız atmıyor gibi sakin geçiyor hayat. çoğunuzdan tiksiniyorum hayatta lan.

    sokakta ümüğünüzü sıkasım geliyor. hayat işte. sosyal adaba falan uygun yaşıyorum ama ümüğünüzü sıkasım geliyor işte.

    sizlerle yaşamaya devam etmek.. nasıl anlatsam çocuklar.

    çok zor. *

    ertesi gün 'rezalet başlığı' falan açardınız. *
  • birkaç gün önce kardeşime bir şey almak için eskilerin bir milyoncusu veya japon pazarı olan dükkanlardan birine girdim. aradığım şey yoktu. çıkarken kolum arka arkaya dizili kesme tahtalarına çarptı. bir an "hiii" dedim. ellerimi polise yakalanmış gibi havaya kaldırdım. sonra baktım ki kırılacak bir şey devrilmemiş, hatta bir şey devrilmemiş, sadece ses çıkmış. sırtımdan kara sular indi. elimi kalbime koydum. kasadaki adam "bir şey olmaz abla" dedi. "çok korktum dedim.". sonra kasaya kalan iki metreyi elim kalbimde yürüdüm. emin değilim ama o sıcakta ensemden süzülen terin birkaç tanesinin sebebi bu çarpıntı yüzünden oldu diye düşünüyorum.
  • özledim dedi.
    inandım.
    bu hayatta inanmak istediğim bazı yalanlar var.
  • altın sinyali veren dedektör ile o sinyali kazarken ki heyecan anı..
  • perinatolog muayenesinden sonra eşimin nötr bir yüz ifadesiyle odadan çıktıktan sonra "bebeğimiz iyiymiş, bir sorun yokmuş, her şeyine baktı doktor." dediği an'a kadar geçen o 1 saniye. kalbim hızla çarpmadı ağzımdan çıkacakmış gibiydi. insan gülümser be kadın. yüreğim ağzıma geldi.
  • hatırlamıyorum bile
  • hanımın foto atması
  • son saniye basketi ile maç kazanmak
hesabın var mı? giriş yap