nazım hikmet ran düşman şiiri

• onlar ümidin düşmanıdır, sevgilim,
  akar suyun
  meyve çağında ağacın,
  serip gelişen hayatın düşmanı.
  çünkü ölüm vurdu damgasını alınlarına :
  - çürüyen diş, dökülen et-,
  bir daha geri dönmemek üzere yıkılıp gidecekler,
  ve elbette ki, sevgilim, elbet,
  dolaşacaktır elini kolunu sallaya sallaya,
  dolaşacaktır en şanlı elbisesiyle : işçi tulumuyla
  bu güzelim memlekette hürriyet.
  bursa da havlucu recebe,
  karabük fabrikasında tesviyeci hasana düşman,
  fakir köylü hatçe kadına,
  ırgat süleymana düşman,
  sana düşman, bana düşman,
  düşünen insana düşman,
  vatan ki bu insanların evidir,
  sevgilim, onlar vatana düşman...